گاهی تعجب میکنم از اینکه کی 27 ساله شدم..

امروز همش به یاد پارسال تابستون میفتم.

چه روزای پر تب و تابی بود!

من می خواستم حتما چهار ترمه تموم کنم، پس می بایست شهریور دفاع می کردم...

پارسال سر کار هم می رفتم...یادمه حتی تو محل کار هم همه همراهی می کردن که من کارامو انجام بدم... از مرخصی دادن گرفته، تا پیشنهاد برای تم پاورپوینت دفاع، تا نظراتی که می دادن چطور باید باشه...تجارب خودشون و دوستاشون و ... حتی آدم بده های محل کار هم سعی می کردن  سنگ نندازن و اذیت نکنن...حتی بیشترِ بازرس ها هم می دونستن من قراره دفاع کنم و اذیت نمی کردن و گیر الکی نمی دادن!!

من مشکل دیسک گردن دارم و نباید بار بلند کنم اما هر روز لپ تاپ خیلی سنگینم رو صبح ها و عصرها به و از محل حمل میکردم.

توی اون گرمای وحشتناک که می رفتم سالن تولید (که خیلی گرم بود) و بعد دوباره به آزمایشگاه (که به خاطر شرایط تست ها خنک بود) برمی گشتم (کنترل کیفیت ها مدام باید به خط تولید هم سر بزنن)، گرما سرما می شدم و این باعث شد دوبار نزدیکای دفاع شدید مریض بشم و کلی سرم و آمپول و ..

به هر حال اون روزا گذشت، من با موفقیت دفاع کردم و هنوز یک ماه از دفاعم نگذشته بود که تصمیم گرفتم مسیر زندگیم رو 180 درجه تغییر بدم و این روزا دارم در جهت همون تغییر تلاش می کنم...محرم پارسال بود که تصمیمات جدیدی گرفتم و از خدا خواستم کمکم کنه.

الان دوباره هوا گرمه و هرچند من سر کار نمی رم، اما تو ذهنم اینقدر آشوبه که هر بار از شدت فکرای زیاد، زیر کولر هم صورتم پر از عرق میشه...

بعدها برای نوه هام می تونم خاطره های زیادی از اینکه چقدر زندگی پر پیچ و تابی داشتم تعریف کنم!

+سال بعد همین موقع دارم چیکار می کنم؟! احتمالا نزدیکای امتحانامه و دیگه دارم خودکشی میکنم از فرط استرس و لابد آقای محترم هم به طرز زجرآوری هی تکرار میکنه کاری نداره که آسونه که چیزی نیست که :|